صدا

بنام خدا

صدا

فرامرز ملاحسین تهرانی

تمام مظاهر جهان مادی، وجهی از عالم روحانی و امواج لطیف اثیری است که ما در طبقات و ابعاد دنیاهای درونی، ذهنی و فوقانی عالم مادی با آن سروکار داریم. صدا منشا درک الهامات ربانی و تظاهر نیروهای خارج از بعد مادی است. شنیدن صدا در حالات مراقبه همواره پس از رویت و مشاهده نور (نور خالص و یا به شکل بازتاب آن از اشیا جاندار و یا بی جان) برای جویندگان طریق حق حاصل می گردد. برای جویندگان مبتدی مشاهده نور در مرحله جدایی روح از کالبد فیزیکی امری شگفت انگیز است اما با پیشرفت تمرینات معنوی و رسیدن به مراحل خروج اختیاری روح از جسم شنیدن صداهایی از اطراف که شامل صداهای طبیعت مثل (غرش ابر، امواج دریا، کوران هوا، صدای ناقوس و ...) و یا صداهای انسانی که بعضا نامفهوم و به صورت پچ پچ درگوشی است، موجب تمرکز و توجه آگاهی درونی به بعدی دیگر از مظاهر روحانی در زمان رویا و یا حالات بی خویشی می گردد.

 اگر منشا هر چیزی به خالق این جهان باز میگردد، پس صداها و کلمه نیز از همان منشا تولید نور که از عالم روح است، ساطع می گردد. هر صدایی که به آگاهی روح در هنگام مراقبه و یا رویا می رسد، برآمده از یکی از جهان هایی است که با ارتعاشی بالاتر و یا پست تر از دنیایی است که ما در آن به سر می بریم. اگر صدا غیرانسانی باشد در تفسیر آن مشکلی نیست مثلا صدای موج دریا و یا کوران هوا نیازی به تحلیل و تفسیر ندارد، اما تفسیر و تحلیل صداهایی با منشا انسانی پس از بیدار شدن بعلت فراموشی با اشکال مواجه می شود. برای شنود و تشخیص و یادآوری صداها و کلام در رویا احتیاج به تمرینات بیشتر و کسب تجربه در این موضوع هستیم. درواقع هرچه  تمرکز ما بر صدای پیرامونمان بیشتر گردد د رفهم آن بیشتر دچار مشکل می شویم، پس بهتر است بدون فشار به تمرکز آگاهی مان به منشا صدا، سعی کنیم که به موازات درک و تحلیل مشاهداتمان از محیطی که در آن به سر می بریم، به شنیدن همزمان صداهای اطراف و مشاهده تصاویر و اتفاقاتی که در همان محیط رخ می دهد بپردازیم. 

د ر عوالم رویا،  بهتر است در مواجهه با تصاویر و صداها، به عنوان ناظر و شنونده ای بی طرف فقط بشنویم و ببینیم و در درجه اول از سعی و تلاش برای تحلیل و تفسیر آنها بپرهیزیم. زیرا تحلیل ها و تفسیرهای ما بر مبنای ذهنیات و آگاهی ها و تجارب و جهان بینی و احیانا تعلیمات دنیایی ماست درصورتی که قوانین عالم روح چیزی فراتر از قوانین عالم ماده است و به محض اینکه کوچکترین تضاد و تصادمی آن پدیده های روحانی با افکار و باورهای  ما داشته باشد، موجب گسست ارتباط ما با آن عالم خواهد شد و همین موضوع باعث سانسور شدن بسیاری از تصاویر و صداها در ضمیر آگاه ما گشته و به همین خاطر است که پس از بیدار شدن ما بیشتر رویاهایمان را از یاد میبریم. پس یکی از راههای حفظ اطلاعات داده ها در خوابها و ماندگاری شان در ذهن پس از بیداری ، دوری از تعصبات و باورهایی است که کاربرد آنها بیشتر به درد دنیای فیزیکی می خورد نه جهان ارواح که قوانینش به کل با قوانین عالم ماده متفاوت است. 

صدا شکل عالی ارتباط با عالم روح است. پس از مشاهده نور و تجربه هایی از این دست، جویندگان طریقت در صورت ممارست در تمرینات معنوی و مراقبه های خویش بالاخره موفق به شنیدن صداهایی با مفهوم و معنای ربانی شده و به درجه ای از رشد معنوی نایل خواهند آمد که صداهای با منشا انسانی به تعلیم و تذکار آنها در طول رویاهایشان خواهد پرداخت و رفته رفته آنان را به اسرار خلقت و علوم روحی بهره مند خواهند ساخت.