دو روش برای ارتباط با ارواح

بنام خدا

دو روش برای ارتباط با ارواح

فرامرز ملاحسین تهرانی

خیلی از انسانهای  مشتاق هستند تا به نحوی با ارواح ارتباط برقرار نمایند. ارتباطی حقیقی که باعث جلای روح و روان آنان گردد. طبیعی است که ارتباط با ارواح اگرچه امری ممکن و شدنی می باشد اما خب نیاز به شرایط روحی و روانی و محیطی خاص خود دارد. یعنی اینکه می بایست حداقل شرایطی که لازم است تا یک انسانی که در قید حیات  فیزیکی است از آن برخوردار باشد تا یک ارتباط حقیقی و واقعی با ارواح میسر گردد.

همه انسانها از آنجا که خود روح هستند، بسیار راحت می توانند با یک و یا چند روح تماس برقرار نمایند. البته ما این ارتباط با ارواح را در طول شبانه روز داشته و داریم که خود از آن بی خبر می باشیم. یعنی اینکه ارواح حامی و حتی ارواح ناشناسی سعی دارند در زمانی که ما مشغول زندگی عادی خود می باشیم و یا در عالم خواب با طرق گوناگون خواسته ها و پیام های خویش را به ما القا و ما را راهنمایی نمایند که ما از این موضوع بی خبریم و فکر می کنیم که مثلا علاقه و میل ناگهانی ما به مطالعه فلان کتاب و یا دیدن شخصی که سالها وی را ندیده ایم و ناگهان جلوی ما سبز می شود، ناشی از تصادف و اتفاق بوده است، درحالیکه بسیاری از حوادث و رخدادهایی که در زندگی ما رخ می دهد، بنابر حکمت الهی و کمک ارواحی می باشد که مامورند تا ما را به یک جایی و یا چیزی و یا کسی پیوند دهند.

یوگای ذهنی

بنام خدا

یوگای ذهنی

فرامرز ملاحسین تهرانی

برای تمرکز و رسیدن به آرامش ذهنی و دور شدن از هیاهوی زندگی شهری برای هر انسانی انجام یک سری از تمرینات یوگای ذهنی لازم و پرفایده است. حداقل اینکه با این روش می توان موقتا به آرامش درونی دست یافت و از مضرات اغتشاشات درونی و فکری رهایی یافت. یوگای ذهنی تمرینی است که می تواند آدمی را حتی تا مرز ملاقات با نیروهای خارج از بعد مادی نائل آورد، به شرط آنکه روزانه حداقل 20 دقیقه به انجام آن در ساعات بیکاری و محیطی آرام و  دنج مبادرت ورزیم. 

منظور از یوگای ذهنی رسیدن به مرحله بالانس ارتعاشات درونی است تا جایی که دیگر ذهنیات نتواند به قلمرو  فکر و اندیشه راه یابد و موقتا درهای ذهن پر از آشوب قفل گردد. با انجام یوگای ذهنی می توان موقتا به ذهن ثانویه ای دست یافت که خالی و عاری از هرگونه اندیشه وارداتی از دنیای پرتلاطم بیرون است. فضایی خالی از هر چیز و مملو از آن چیزهایی است که ما آرزو داریم به آن دست یابیم. دنیایی آرمانی که ما دوست داریم در آن به سر ببریم، و برای خودمان بسازیم نه دنیایی که دیگران برای ما ساخته اند و ما به شدت از آن بیزار و در عسرتیم.